Teoria do egzaminu

Co to jest Taekwon-do?

Taekwon-do jest sztuką samoobrony, która powstała i rozwinęła się w Korei, opartą na tradycji i filozoficznych zasadach walki wręcz. Twórca współczesnego Taekwon-do jest koreański generał Choi Hong Hi, który w oparciu o osobiste doświadczenia treningowe m.in. Taek Kyon i Karate opracował jednolity system samoobrony, któremu 11 kwietnia 1955 roku nadano nazwę Taekwon-do.

Nazwę Taekwon-do tworzą trzy słowa:

Współczesne Taekwon-do jest nie tylko sztuką walki, ale również dynamicznie rozwijającą się dyscypliną sportową

Zasady Taekwon-do

Sposób postępowania w Taekwon-do określa 5 podstawowych zasad, których powinni przestrzegać adepci Taekwon-do nie tylko na sali treningowej, ale także w codziennym życiu:

Wymienione zasady określają normy etyczne, jakimi powinien się kierować każdy, kto rozpoczął naukę tej wymagającej dużej samodyscypliny i samokontroli sztuki walki. Dzięki temu Taekwon-do jest nie tylko zbiorem technik i ćwiczeń kształtujących cechy motoryczne, ale stanowi system wychowawczy o kompleksowym oddziaływaniu psychofizycznym.

Przysięga Taekwon-do

1. Będę przestrzegać zasad Taekwon-do.
2. Będę szanował instruktora, osoby starsze wiekiem i stopniem.
3. Nigdy nie będę nadużywał swoich umiejętności.
4. Będę bronił wolności i sprawiedliwości.
5. Będę rzecznikiem pokoju na świecie.

Liczebniki

Nadanie tempa ćwiczeń w czasie treningu, podobnie jak wydawanie komend, odbywa się poprzez odliczanie w języku koreańskim. Z uwagi na brzmienie fonetyczne odlicza się przy pomocy liczebników porządkowych:

• pierwszy - hana
• drugi - dool
• trzeci - set
• czwarty - net
• piąty - dasot
• szósty - yasot
• siódmy - ilgop
• ósmy - yuhdup
• dziewiąty - ahop
• dziesiąty - yeul

Sala treningowa - Do Jang

Bez względu na miejsce, w którym odbywa się trening na czas jego trwania zmienia się ono w Do Jang, w którym obowiązuje określony sposób zachowania:

Zdaniem twórcy Taekwon-do: " Najważniejszym elementem sali ćwiczeń jest wykwalifikowany instruktor (czarny pas). Jest to podstawowy warunek i wymóg gwarantujący powodzenie szkolenia i jego efekty w przyszłości".

Strój do ćwiczeń (Do Bok)

Do Bok stanowią:

Stopnie mistrzowskie (Dan) posiadają obszycie dołu bluzy czarną lamówką o szerokości 2,5 centymetra (I-III Dan) oraz lampasy na rękawach i nogawkach (stopnie IV-IX Dan).

Trening Taekwon-do

Podstawowe komendy używane podczas treningów:

Trening Taekwon-do obejmuje pięć podstawowych elementów, które tworzą całość. Ich opanowanie na wysokim poziomie zapewnia mistrzostwo.

1. Techniki podstawowe (Gibon Yonsup)

2. Formy ruchowe (Tul)

3. Walka (Matsogi)

4. Samoobrona (Hosin Sul)

5. Trening z wykorzystaniem przyrządów

Pozycje

Pozycja stanowi punkt wyjściowy dla każdej techniki Taekwon-do. Poprawną pozycję charakteryzują:

Pozycje dzielimy na prawe (Orun) i lewe (Wen). Jest to uzależnione od rozłożenia ciężaru ciała. Jeśli ciężar ciała jest rozłożony równomiernie na obu nogach (po 50%) pozycję określamy od nogi przedniej, jeśli nierównomiernie pozycję określamy od nogi bardziej obciążonej.

Miarą długości i szerokości pozycji jest szerokość barków (ramion). Należy się także kierować optycznym wizerunkiem pozycji biorąc pod uwagę różnice w budowie ciała. W Taekwon-do wyróżnia się 15 podstawowych pozycji:

1. Charyot Sogi

Pięty złączone, palce stóp pod kątem 45 stopni, nogi wyprostowane, ręce lekko ugięte, dłonie zamknięte w pięść (bez zaciskania) oddalone ok. 30cm. od bioder, wzrok skierowany przed siebie. W tej pozycji wykonujemy ukłon Kyong Ye pochylając tułów ok. 15 stopni w przód nie opuszczając wzroku.

2. Moa Sogi
Stopy złączone, plecy wyprostowane. W zależności od ułożenia rąk wyróżnia się pozycję A, B,C i D

A. - dłonie na wysokości twarzy, prawa pięść zaciśnięta, lewa otwarta okrywa ją z góry, odległość między podstawą nosa i pięściami wynosi około 30 cm

B. - dłonie na wysokości pasa, prawa pięść zaciśnięta, lewa otwarta okrywa ją z przodu, odległość od tułowia około 10 cm

C. - dłonie poniżej pasa, otwarte, palce razem, skierowane w dół, lewa dłoń na prawej, odległość od brzucha około 10 cm

D. - ramiona po bokach tułowia lekko ugięte, pięści zaciśnięte, odległość od ud około 30 cm

3. Narani Sogi

Stopy ustawione równolegle na szerokość barków (zewnętrzne krawędzie), ręce ugięte w łokciach, pięści zaciśnięte na wysokości pasa oddalone 5cm. od siebie i 7cm. od brzucha, łokcie blisko tułowia.

4. Gunnun Sogi

Długość pozycji: 1,5 szerokości ramion (od palców do palców), szerokość: szerokość ramion. Ciężar ciała rozłożony równomiernie na obie nogi, noga przednia ugięta tak, by rzepka kolana znajdowała się w pionowej linii z piętą stopy, noga tylna prosta w kolanie. Palce nogi przedniej skierowane do przodu, palce nogi tylnej zwrócone 25 stopni na zewnątrz, stopy całą powierzchnią przylegają do podłoża.

5. Niunja Sogi

Tułów ustawiony pod kątem 45 stopni do przeciwnika, stopa nogi tylnej ustawiona bokiem, ugięta w kolanie tak, by rzepka była w pionie z palcami stopy. Noga przednia skierowana palcami do przodu, ugięta w kolanie. Obie stopy skręcone 15 stopni do wewnątrz, oddalone od siebie ok. 1 1 szerokości ramion (od palców nogi przedniej do zewnętrznej krawędzi pięty nogi tylnej), pięta nogi tylnej i palce nogi przedniej w jednej linii. Ciężar ciała: 70% na nodze tylnej, 30% na nodze przedniej.

6. Gojung Sogi

Pozycja podobna do Niunja Sogi, dłuższa o szerokość stopy. Ciężar ciała rozłożony równomiernie na obie nogi. Długość pozycji 1 1 szerokości ramion - mierzona od palców nogi przedniej wewnętrznej krawędzi (palucha) nogi tylnej.

7. Annun Sogi

Stopy ustawione równolegle, odległość ok. 1.5 szerokości ramion, ciężar ciała rozłożony równomiernie, nogi ugięte w kolanach w takim stopniu, aby boczne części kolan były w pionie z wewnętrznymi częściami stopy, natomiast rzepki kolan były w pionie z palcami stóp.

8. Sasun Sogi

Pozycja podobna do Annun Sogi. Różnica polega na przesunięciu jednej nogi tak, aby palce stopy tylnej były w jednej linii z piętą nogi przedniej.

9. Oguryo Sogi

Od pozycji Sasun Sogi różni się silnym ugięciem kolan do środka i mocnym napięciem mięśni nóg. Stopy ustawione równolegle, odległość między nimi nie jest stała i zmienia się w zależności od sytuacji.

10. Kyocha Sogi

Nogi skrzyżowane, ugięte w kolanach, ciężar ciała na nodze, której stopa całą powierzchnią przylega do podłoża, druga noga oparta stawem małego palca o podłoże, umiejscowiona przed (w czasie przejść) lub za nogą podporową (przy przeskokach).

11. Guburyo Sogi

Jest to pozycja na "jednej nodze". Noga podporowa ugięta w kolanie, rzepka kolana i palce stopy w pionie, ustawienie bokiem w kierunku przeciwnika. Druga noga mocno ugięta, pięta na wysokości kolana nogi podporowej, palce "podciągnięte" do góry, kolano w kierunku przeciwnika.

12. Waebal Sogi

Pozycja na "jednej nodze". Noga podporowa prosta, stopa zwrócona palcami do przodu. Druga noga ugięta w stawie kolanowym i biodrowym, pięta na wysokości kolana, palce podciągnięte w górę, zwrócone do przodu.

13. Dwitbal Sogi

Noga tylna ugięta w kolanie tak, aby rzepka znalazła się w pionie z palcami stopy, ustawiona bokiem, skręcona do wewnątrz 15 stopni i obciążona całym ciężarem ciała. Stopa nogi przedniej oddalona na szerokość ramion (mierzone od palców nogi przedniej do pięty nogi tylnej), oparta o podłoże poduszkami stopy, skierowana palcami do przodu, skręcona do wewnątrz 25 stopni, kolano ugięte. Tułów ustawiony pod kątem 45 stopni do przeciwnika.

14. Soojik Sogi

Obie nogi proste w kolanach, tylna stopa bokiem, przednia skierowana palcami do przodu, skręcone po 15 stopni do wewnątrz. Oddalone od siebie na szerokość ramion (odległość mierzona od palców nogi przedniej do wewnętrznej krawędzi nogi tylnej). Ciężar ciała: 60% na nodze tylnej, 40% na nodze przedniej.

15. Nachuo Sogi

Pozycja podobna do Gunnun Sogi tylko o stopę dłuższa.

Techniki ręczne

Techniki ręczne można podzielić na techniki ataku i techniki obrony. Wszystkie techniki ręczne wykonuje się na trzy strefy: niską (Najunde), środkową (Kaude) i wysoką (Nopunde).

Wśród technik ataku wyróżniamy:

Techniki obrony (bloki) są wykonywane różnymi częściami przedramienia i dłoni. W zależności od miejsca bloku wyróżniamy:

Techniki nożne

W Taekwon-do występuje 1200 sposobów użycia nóg w walce. Techniki nożne znajdują zastosowanie w ataku, blokowaniu, skokach i kopnięciach w powietrzu. Można podzielić je następująco:

Walka (Matsogi)

Doskonaleniu technik ataku i obrony nauczanych w układach i podczas ćwiczeń podstaw Taekwon-do służy walka. Stanowi ona istotę wszystkich sportów walki. W walce następuje rzeczywiste zastosowanie poznanych technik w kontakcie z przeciwnikiem. Jest ona niezbędnym czynnikiem służącym kształtowaniu odwagi, wyczucia dystansu, przewidywania zamierzeń przeciwnika. Pozwala także na praktyczne sprawdzenie własnych umiejętności.

1. Sambo Matsogi (walka trzykrokowa)

Jest pierwszym rodzajem walki poznawanej w czasie treningów. Jej podstawowa wersja jest ćwiczona indywidualnie i zawiera stałe elementy, niezależnie od stosowanego ataku i obrony:

W przypadku walki trzykrokowej wykonywanej w parach pierwszym elementem jest odmierzenie dystansu. Źle odmierzony dystans uniemożliwia prawidłowe użycie technik blokujących i wypacza pozycje.

Poruszając się w pozycji Gunnun Sogi pierwszy krok stawiamy na zewnątrz stopy przeciwnika, w pozycji Niunja Sogi postępujemy odwrotnie.

2. Ibo Matsogi (walka dwukrokowa)

W walce dwukrokowej występują dwa różnego rodzaju ataki oraz dwa rodzaje obrony (w różnych pozycjach). Nie ma odmierzania dystansu. Zawodnik atakujący rozpoczyna walkę od przeniesienia prawej nogi do tyłu, do pozycji Niunja Sogi i wykonania bloku Bakat Palmok Kaunde Daebi Makgi z okrzykiem.

Podstawowymi celami Ibo Matsogi są:

3. Ilbo Matsogi (walka jednokrokowa)

Walka jednokrokowa należy do najważniejszych form bezpośredniego wykorzystania technik Taekwon-do w kontakcie ze współćwiczacym. Do nauczania Ilbo Matsogi można przystąpić dopiero po opanowaniu Sambo Matsogi i Ibo Matsogi. Naukę należy zaczynać od technik dobrze znanych i opanowanych na odpowiednim poziomie. Sposób wykonania Ilbo Matsogi:

Powierzchnie atakujące i blokujące

Miejsca na ludzkim ciele pozwalające skutecznie skoncentrować siłę noszą nazwę powierzchni atakujących (w przypadku ataku) lub blokujących (używanych przy obronie). Odpowiednio przygotowane (utwardzone) mogą stanowić skuteczną broń.

Podstawowe powierzchnie atakujące i blokujące:

Wyróżniamy:

Kierunki